Kahverengi ve gri iki dünyanın birbirine içini döktüğü "Mary and Max", hayattan - belki de bir filmden - beklediğimiz cilanın altını kazıyan, içimizdeki arızaları ortaya seren bir film. Filme ismini veren Mary ve Max hayatın bütün pürüzlerini hisseden ve kendilerine özgü yöntemlerle bunlarla başa çıkmaya çalışan iki karakter. Mary Avustralya'lı tuhaf bir ailenin (Holy Smoke'taki aileyi hatırlamadan geçemeyeceğim) yalnız ve kırılgan kızıdır. Max New York'ta 40 yaşlarında Asperger Sendromu'ndan muzdarip bir adamdır. Mary'nin aklına gelen bir fikir ve biraz da talih sayesinde bu ikili mektup arkadaşı olur.
Mary ailesinin ona bağışlamadığı sosyal yetenekler yüzünden biraz içine kapanık biraz da tuhaf bir çocuktur. Karşılığını bulamadığı soruları Max'e yazar, ancak Max sıradan bir yetişkinin bildiğinden %100 emin olduğu bu yanıtları vermekten çok uzaktır. Zira Max günlük ilişkileri karmaşık bulmaktadır, hayatını kendi düzeni içerisinde dışarı fazla bulaşmadan sürdürür. Bu öyle büyük bir şanstır ki dünyaya aynı şaşkınlıkla bakan iki hassas insan basmakalıp, sadece aynı zaman ve mekanı paylaşmanın getirdiği arkadaşlıklardan çok öte bir ilişki kurarlar. Mary ve Max'in ilişkisinin en güzel yönü ikisinin de üst kimliklere takılmayıp içlerinden geçeni en saf haliyle birbirlerine aktarmaları. Mektuplarda çikolata tarifleriyle hayal kırıklıkları yanyanadır. Yaşadıklarını basit, fazla ciddiye almayan ve can acıtacak denli dürüst bir dille anlatırlar. Mektup arkadaşlığı bazen anksiyete krizlerine yol açar, anlaşmazlıklarla canlarını acıtır. Ama karşındakine dair öğreneceğin bir şey her zaman vardır ve ikisi bu yolu eninde sonunda bulurlar.
Karamsarlığın da hayat dolu olabileceğini düşünmeyenler için farklı bir bakış açısı olabilir bu hikaye. Diğer yandan bu karamsarlık Tim Burton karanlığına da benzemiyor. Burton bir masalken bu bir kara komedi. Tekniği, atmosferi, karakterleri, diyalogları ile benzersiz bir film ortaya çıkarılmış. Filmin en güçlü yönü karakterler için verdikleri ayrıntılar, bunlar da kısmen filmin sitesinde mevcut. Egoyla dolu bir dünya ve film endüstrisinde kırılganlığın bu kadar güzel ifade edilmesi az bulunur bir nimet. 8 yaş ve 44 yaşın mektup arkadaşlığını uygunsuz bulacakların filme gitmeyeceklerini varsayıyorum. Onun dışında filmin zamanla kendine sadık bir hayran kitlesi edineceği kesin.http://www.maryandmax.com/
